“อะไรที่ทำให้เกิดนาฬิกาข้อมือในอุดมคติขึ้นมาได้”

ผลึกควอตซ์ที่ Grand Seiko ใช้นั้น ถูกผลิตขึ้นแบบอิน-เฮาส์ ในหม้อนึ่งความดันไอน้ำของบริษัท การกระทำเช่นนี้ช่วยให้สามารถควบคุมคุณภาพได้เข้มงวดยิ่งขึ้น เพราะผลึกแต่ละชิ้นได้ถูกบ่มเทียมอายุภายใต้อุณหภูมิและความชื้นที่ควบคุมไว้ พร้อมกับแรงดันไฟฟ้าระดับสูงที่ควบคุมไว้ เป็นเวลา 90 วัน เพื่อให้มั่นใจว่าผลึกที่ปลูกขึ้นมีประสิทธิภาพและเสถียรภาพตามที่ต้องการ จากนั้นผลึกที่ได้จะถูกควบคุมโดยวงจรรวมที่กำหนดการทำงานให้สอดคล้องกับลักษณะเฉพาะในการทำงานของผลึกแต่ละชิ้น ในส่วนของวงจรกำหนดสัญญาณผลึกนั้นถูกออกแบบมาให้สร้างการสั่นที่อัตรา 32,768 ครั้งต่อวินาที ด้วยความที่ตัวเลขระดับนี้ไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ และผลึกแต่ละชิ้นก็มีการตอบสนองต่อความผันผวนของอุณหภูมิที่ต่างกัน ความผันแปรของผลึกแต่ละชิ้นจึงถูกคิดคำนวณเป็นการเฉพาะโดยวงจรรวมของกลไกแต่ละเครื่อง

เมื่อนำไปบรรจุในตัวเรือนนาฬิกาข้อมือแล้ว เซ็นเซอร์จับอุณหภูมิจะจับตัวอย่างอุณหภูมิแวดล้อมเป็นจำนวน 540 ครั้งต่อวัน ข้อมูลที่ได้จะถูกนำมาใช้ชดเชยความไวต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิของผลึกควอตซ์ด้วยการปรับความถี่ของผลึก วิธีการแบบเฉพาะตัวเช่นนี้มีความสำคัญยิ่งในการทำให้มั่นใจว่าจะได้มาซึ่งความแม่นยำระดับ ±10 วินาทีต่อปี ตามที่ได้กล่าวไป

แม้ว่ากลไกระบบควอตซ์จะมีความไวต่อแรงกระทำจากภายนอกน้อยกว่า แต่ฝุ่นและสิ่งปนเปื้อนต่าง ๆ อาจเล็ดลอดเข้าสู่ตัวกลไกได้ในระหว่างทำการเปลี่ยนแบตเตอรี่ ซึ่งอาจส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานได้ในที่สุด เพื่อป้องกันสิ่งนี้ กลไก 9F จึงใช้โครงสร้างเกราะป้องกันที่ปกคลุมขบวนเฟืองเอาไว้ไม่ให้ฝุ่นสามารถเล็ดลอดเข้าไปในตัวกลไกได้ในขณะที่ฝาหลังถูกเปิดออกระหว่างทำการบำรุงรักษา

กลไก 9F ได้รับการปกป้องจากการรบกวนของแม่เหล็กด้วยการปกป้องร่วมกันของการออกแบบมอเตอร์ในรูปแบบเฉพาะตัว (ซึ่งมีตัวนำแม่เหล็กอยู่ด้วย) และแผ่นเหล็กป้องกันแม่เหล็ก การป้องกันเช่นนี้ทำให้สามารถต้านทานแม่เหล็กได้สูงถึงระดับ 4,800 แอมแปร์/เมตร (60 เกาส์) ซึ่งเป็นการป้องกันในระดับเดียวกับที่มาตรฐานของ ISO กำหนดไว้ให้กับนาฬิกาสำหรับนักดำน้ำ

กลไก 9F ทุกเครื่องมาพร้อมกับสวิตช์ปรับตั้งความแม่นยำ ความสามารถในการปรับตั้งความแม่นยำเช่นนี้เป็นคุณสมบัติทั่วไปของกลไกแบบจักรกล แต่แทบไม่เคยปรากฏให้เห็นในกลไกแบบควอตซ์ สิ่งนี้ทำให้เราสามารถทำการปรับตั้งความแม่นยำอย่างละเอียดได้หากมีความจำเป็น

เป็นเรื่องปกติที่ในกลไกย่อมต้องมีแบ็กแลช ซึ่งหมายถึงระยะห่างเล็กน้อยระหว่างซี่ฟันของเฟืองขับและเฟืองตามในขบวนเฟืองในขณะที่เฟืองเหล่านี้เคลื่อนขบกัน ซึ่งส่งผลให้เข็มวินาทีเกิดอาการสั่นในขณะที่เคลื่อนหมุนไปรอบหน้าปัด นักประดิษฐ์นาฬิกาผู้สร้างกลไก 9F ได้กำหนดให้ความแม่นยำบนฝั่งหน้าปัดของนาฬิกามีความสำคัญเท่าเทียมกับความแม่นยำของกลไก เพราะนี่คือ ตัวประสานระหว่างกลไกกับการอ่านค่าของนาฬิกา และด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงคิดค้นกลไก แบ็กแลช ออโต-แอดจัสต์ เมคานิซึม เพื่อทำการปรับระยะห่างของฟันเฟืองโดยอัตโนมัติขึ้นมา หลักการก็คือ การใช้เฟืองขนาดเล็ก 1 ชิ้นซึ่งมาพร้อมกับสายสปริงวางตำแหน่งอยู่ในแนวขบวนเฟือง ทำการปล่อยแรงบิดของขดสายสปริงกลับไปยังขบวนเฟืองเพื่อลดระยะห่างระหว่างซี่ฟันให้น้อยลงและทำให้การสั่นไหวเกิดขึ้นน้อยลง

การเปิดตัวกลไก 9F เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่า Grand Seiko ให้ความสำคัญกับนาฬิกาข้อมือกลไกควอตซ์อย่างจริงจัง ยิ่งไปกว่านั้น กลไกแต่ละเครื่องยังถูกประกอบขึ้นด้วยมือโดยนักประดิษฐ์นาฬิกาทักษะสูงของ Grand Seiko อีกด้วย